Babysteps

Kristel heeft inmiddels op mij gezeten en daar was ik nou niet bepaald van onder de indruk. Kris was zo trots op me en ik vond het eigenlijk wel heel erg leuk. Ik keek ook uit naar de volgende keer dat we zoiets spannends zouden gaan doen! Ik hoefde niet lang te wachten...de week erop kwam er een vriendinnetje mee met Kristel die ook van fjorden houdt! Ze was hier om ons te helpen. Kris ging weer op mij zitten en deze keer gingen we een stukje lopen. Ik snapte alle drukte weer niet echt maar Kristel zat van oor tot oor te glunderen...af en toe moest ze bijna huilen van geluk! Gek mens...

^ Eerst werd ik even gelongeerd om mijn overtollige energie kwijt te raken..beetje onnodig vond ik zelf..ze kon er wel zo op stappen.. Maar ja, vrouwtje had iets meer zekerheid nodig en ik ben de beroerdste niet. De stijgbeugels hingen hier voor het eerst los dus er klapperde wat tegen mijn flanken aan. Nou ja, klapperen...ik ben een fjord en mijn gangen zijn dan ook vrij vlak..de beugels hingen eigenlijk best stil!

^ Sanne, dame die meeloopt, vond me ook heel braaf! Zij heef veel ervaring met jonge paarden en stelde Kristel ook een beetje gerust..die vond het namelijk wel weer spannend. Zoals jullie zien hoef ik geen bit in. Kris had besloten om mij bitloos in te rijden omdat ze vindt dat een bit later altijd nog kan. Ik leer op deze manier heel goed op mijn eigen benen (zo zegt Kris dat) te lopen. Het hoofdstel is een sidepull zonder release of strik systeem..meer een stalhalster met teugels.. Kristels redenatie is dat wanneer ik hier goed op kan lopen, ik op een bit met 2 vingers te sturen ben omdat ik dan alle basishulpen op zit en stem heb aangeleerd. Op deze manier moet Kris ook veel meer op haar zit rijden wat weer duidelijker voor mij is.


^ Kristel lacht nog steeds hier...de grijns is er nu nog steeds als we rijden!